Dinlerin gayesi insanlığın huzur ve mutluluğudur. Dini anlayışa nazaran ise insanlık için gerekli olan huzur ve mutluluğun sağlanması ve korunması için gerekli beş temel esas vardır: 1-Nefsin (canın) korunması, 2-Aklın korunması, 3-Dinin korunması, 4-Neslin korunması, 5-Malın korunması. Bu yazıda bu beş temel prensipten “Neslin korunması” konusunu ele alacağız.
Nesil; sözlükte “süratle gitmek”, “birbirinden doğup üremek” üzere manalara gelirken, fıkıh terimi olarak ise “insan yahut hayvan için yavru yahut hamilelik” manasındadır. Buna nazaran kuşağın korunması, çocuk doğumunun ve zürriyetin devamını sağlama manasına gelir. Nesep ise; sözlükte kişi ile anne ve babası ortasındaki soy bağını tabir eder.
Neslin yahut nesebin korunması sözüyle insan çeşidinin yok olması, insanlık tarihi boyunca arka arda gelen doğumun azaltılmak suretiyle kesintiye uğraması ve neseplerin birbirine karışması üzere tehlikelerden korunması kastedilir. Bunun için insan jenerasyonunu toptan muhafaza, çoğalmasını sağlama ve kuşağın karışmasını tedbire üzere önlemlerin alınması gerekir. Kuşağın koruması ile daha çok doğacak çocuğa müdahale edilmemesi ve nesebin karışmasının önlenmesi kastedilir.
Allah, farklı cinslerin kalbine birbirlerine karşı meyil yerleştirdiği üzere evlat sahibi olup soyunu devam etme hissini da yerleştirmiştir. İnsanların kendi yavrularına karşı ağır bir sevgi ve merhamet hisleriyle yaratılmış olmaları bu hikmete binaen olmuştur. Kişinin soy sahibi olması ilâhî nimetlerden biridir. Her beşerde bu tarafta bir istek vardır. İslâm, beşerdeki bu hissin batıl yollarda heba edilmemesi için doğacak jenerasyonların sâlih olmasını önemsemiştir. Soy fazlalığı, birbirlerine karşı böbürlenme niyetiyle değil, İslâm’ın izzeti için olmalıdır. Bu sebeple doğacak çocukların kız ve erkek olması değil pak ve sâlih olmaları önemsenmiştir.
Neslin çoğalmasının ve karışmaktan korunmasının birinci yolu nikâh vasıtasıyla aile ortamının oluşturulmasıdır. Nesep nikâh ile sabit olduğundan nikâh nesebin karışmasını direkt önlemektedir. Gerçekten fıkıh kitaplarında, nikâhın amaçları açıklanırken bunlardan bir adedinin de jenerasyonun korunması olduğu söz edilmektedir.
Nikâh vasıtasıyla beşerler aile haline gelerek sorumluluk paylaşımına sarfiyat ve insan fıtratı korunur. Kur’ân-ı Kerîm’de iki cinsin birbirlerine meyilli olarak yaratıldığı ve bunun Allah’ın âyetlerinden olduğu belirtilir. Aile, insanların inanç duyduğu, huzur bulduğu ve her şeylerini birbirlerine anlattığı samimi bir ortamdır. Bu kurumun mayası ise sevgidir. Hz. Peygamber (sav) “Evleniniz jenerasyonlar meydana getirmek suretiyle çoğalınız. Sizinle başka ümmetlere karşı övünürüm” buyurmuştur. Nikâh olmadan da jenerasyonun çoğalabileceğini söylemek mümkündür. Lakin İbn Hümâm’ın dediği üzere gayrimeşru yollarla çoğalmanın insan jenerasyonunu uzun vadede devam ettirmesi mümkün değildir. Menfaat çatışması sebebiyle beşerler ortasında devamlı kan akacak, herkes birbirine yabancılaşacak ve zulüm daha da artacaktır. Nikâhın bu işlevi İslâm hukukunda kimi müctehitler tarafından farz görülmesine sebep olmuştur.
Zina, jenerasyonun karışmasına sebep olmak suretiyle kuşağı ve zürriyet mefhumunu yok eder. Zina, birçok defa doğan yahut doğacak olan çocukların öldürülmeleri yahut yaşayanların da soylarının bilinmemesi ile sonuçlanan çok makus bir yoldur. Bu üzere ağır sonuçları olan bir kabahat olduğundan hem büyük günahlardan sayılmış hem de bu fiili işleyenlere ağır cezalar konulmuştur.
Rabbimiz bizden yaratılış hikmetimize, insan olmanın haysiyet ve onuruna uygun bir hayat sürmemizi ister. Evlenerek bir yuva kurmamızı, imanlı ve sağlıklı jenerasyonlar yetiştirmemizi emreder. Kuşağımızı koruma etmek ve geleceğimize sahip çıkmak, mümin bir kul olarak hepimizin görevidir. Jenerasyon güvenliği, en az can ve mal güvenliğimiz kadar pahalıdır ve dokunulmazdır. İffet ve haysiyetimiz, helal dairesinde yaşama çabamız kutsaldır.
