Namazın on iki farzı vardır. Namazın farzları, namazın dışındaki farzlar ve namazın içindeki farzlar olarak iki kümeye ayrılır. Namazın dışındaki farzlar, namazdan evvel ve namaza hazırlık mahiyetinde olduğu için “namazın şartları” (şurûtü’s-salât) olarak isimlendirilir.
Namazın içindeki farzlar ise, namazın varlığı ve tasavvuru kendisine bağlı olduğu, yani bu farzlar namazın mahiyetini oluşturduğu için “namazın rükünleri” (erkânü’s-salât) ismini alır. Bunlar namazı oluşturan ögelerdir. Namazın farzlarından rastgele birinin eksikliği durumunda namaz sahih olmaz.
Buna nazaran;
1. Hadesten tahâret
2. Necâsetten tahâret
3. Setr-i avret
4. İstikbâl-i kıble
5. Vakit
6. Niyet
1. İftitah tekbiri
2. Kıyam
3. Kıraat
4. Rükû
5. Secde
6. Ka‘de-i ahîre formunda sıralanır
Bu sayılan kural ve rükünlerde fakihler görüş birliğindedir. Namazın rükünlerinin düzgün bir formda yapılması demek olan ta‘dîl-i erkân Ebû Yûsuf’a ve Hanefîler’in dışındaki üç mezhebe nazaran rükün kabul edilmiştir. Kişinin kendi isteği ve fiili ile namazdan çıkması da (hurûc bi sun‘ih) Ebû Hanîfe’ye nazaran bir rükündür.
Farzlar ortasında sıraya riayet etmek (tertip), Şâfiî ve Hanbelî mezheplerine nazaran namazın rükünlerindendir.
